door kareldegrote op 23/02/2009
januskop
Economen trachtten al maanden elkaar de tent uit te vechten over wie er schuld is aan de huidige crisis: de markt of de overheid? Intussen tuimelen banken om en maakt de overheid zich zorgen over het dalende vertrouwen in de (financiële) markt. Gisteren kwamen de Europese leiders samen voor de bespreking van een oplossing voor de economische crisis, terwijl in Amerika het Congres afgelopen zaterdag een groot stimuleringspakket goedkeurde voor het oppeppen van de haperende economie. Staatsinterventie is het sleutelwoord dat in de mond van vrijwel iedere politicus ligt, maar wat zou de markt hier van vinden? Is hier met andere woorden sprake van ongeoorloofde staatbemoeienis?
Eigenlijk is de scheiding tussen markt en overheid schone schijn: de eerste Nederlandse multinational -de V.O.C.– was een bedrijf dat zijn succes te danken had aan een staatsmonopolie op de verkoop van specerijen en aardig wat ’oliemannen’ zijn na hun loopbaan bij Shell op hoge politieke posities terecht gekomen, waarbij ik onwillekeurig denk aan Hendrik Colijn en Wouter Bos. Bovendien profiteerde het Nederlandse bedrijfsleven van de door de overheid gefinancierde koloniale expansie in Nederlands-Indië en Suriname. De relatie tussen de overheid en ‘big business’ is zelfs zo innig dat sommigen plachten te spreken van een samenzwering tussen staat en kapitaal. Blijkbaar is die samenzwering echter niet sterk genoeg gebleken om de huidige crisis te voorkomen.
Het is echter niet verwonderlijk dat de overheid en het zakenleven elkaar op een gegeven moment vinden, want de staat is altijd op zoek naar grote bedrijven die veel belasting opleveren voor de schatkist, terwijl bedrijven geen betere en grotere afnemer kennen dan de overheid. Hiermee komen we eigenlijk tot de kern van het betoog, namelijk dat ‘big business’ helemaal geen hekel heeft aan de overheid als het haar uitkomt, integendeel: de overheid is goed als grootste afnemer van goederen en verstrekker van (quasi-)monopolies.
Wat we nu zien is dat door de economische crisis ‘big business’, de staat en zelfs de vakbond bij elkaar kruipen om de gevolgen van de economische crisis zoveel mogelijk af te wentelen op de burger: de burger is schuld door het ‘dalend consumentenvertrouwen’, de burger mag de ‘Wall Street bailout’ ophoesten door middel van de belastingen en de burger dient zijn sociale rechten in te leveren (pensioenleeftijd/ontslagrecht) om de crisis op te lossen. De staat en kapitaal mogen elkaar in de armen sluiten, maar de burger betaalt de rekening.
bron: kareldegrote.wordpress.com
Tags: Crisis, Graaicultuur, Graaien, GraaiZaken, Hendrik Colijn, Januskop, Oliemannen, Shell, VOC, Wall Street Bailout, Wouter Bos
GraaiZaken . NL 
Geef een reactie