2009-jun: Elco Brinkman, ga weg, maak plaats!

Myrthe Hilkens

25 juni 2009

U commissarist er her en der enthousiast op los, al dan niet als president. U zit vrolijk alles voor of vice-voor wat op uw pad komt. U bestuurt, onderzoekt, adviseert en rapporteert. U bent een zeldzame alleskunner, althans, schijnbaar. Een polderaar die de definitie van polderen elke dag opnieuw bestendigt.  Een flierefluitende allemansvriend die, dat kan getuige uw C.V. bijna niet anders, stil zit als hij geschoren wordt -denk aan de opvallende mate van onzichtbaarheid waarmee u zich in eerste instantie omhulde toen de affaire bouwfraude aan het licht kwam-  en tussendoor welwillend meewaait met alle winden. U NEtwerkt met een hoofdletter N en E, Netwerken Elco-stijl, dat betekent: op de juiste momenten een oogje toe knijpen of zelfs een beetje liegen -denk aan de financiele escalaties bij zorginstelling Philadelphia die onder uw toezicht plaats konden vinden – zodat je (CDA-)vrienden zich te allen tijden veilig weten in jouw gezelschap en zodoende bij nieuw in te vullen functies in de toekomst weer aan jou zullen denken. Wollige antwoorden formuleren wanneer journalisten pogen het je moeilijk maken: ‘Verwijt u uzelf iets waar het die 65 miljard euro betreft die bij ABP verdampt zijn?’ ‘Zoals ik al zei, het is vervelend dat je geen optimistische boodschap kunt brengen.’ Als een waar politicus draait u om de hete brij heen. Regentesk en ver verheven boven ons volkse menschen probeert u de pijnlijke waarheid waar mogelijk vakkundig te ontwijken…

Lees het volledige artikel op: www.pluspost.nl

Advertentie

2009-apr: Houdt de graaiers in de gaten!

27 april 2009

In Nederland is de laatste tijd veel te doen over graaiers, mensen die in de ogen van hun medeburgers teveel verdienen. Men maakt bezwaar wanneer managers van grote bedrijven reusachtige inkomens verwerven, soms is dat terecht wanneer de bedrijven slecht draaien en de werknemers het gelag moeten betalen. Soms lijkt zo’n beloning op zijn plek, één getalenteerde directeur, Jan Bennink, ontving in 2009 voor 12 miljoen euro aan bonussen. In juni krijgt hij voor 8 miljoen euro aan aandelen. Ook kan hij 4 miljoen aan opties verzilveren. Daarnaast krijgt Bennink een jaarsalaris van 2 miljoen euro van Numico.

Dat is dus 22 000 000 Euro, gelijk aan 293 minister-presidenten of 2930 gezinsinkomens. En in Amerika schijnen sommige collegae van Jan dat nog maar een schijntje te vinden…

Jan Bennink krijgt dat geld omdat hij Numico, het oude Nutricia, van een faillisement redde en weer winstgevend maakte. Ik vraag me daarbij af of hij dat niet ook voor de helft, of een kwart, van dat bedrag zou hebben gedaan.

Omdat je toch een zeker houvast moet hebben en het inkomen van Beatrix Regina liever buiten de discussie wordt gehouden neemt men de “balkenendenorm” als maatstaf voor inkomens in de publieke sector. De premier verdient 177 000 Euro per jaar. Een heel behoorlijk inkomen lijkt me. Zou iemand voor dat geld geen directeur van een ziekenhuis, interim-manager bij een bejaardenhuis of tijdelijk ingehuurd gemeentesecretaris willen zijn? De verdere arbeidsomstandigheden en pensioenvoorwaarden zijn uitstekend, het is geen “vuil werk” en het maatschappelijk aanzien is hoog. Waarom moet er dan zoveel worden betaald? Omdat anders niemand directeur van de schouwburg in Nijmegen wil zijn? Maak het de kat wijs.

Ik wil wel eens weten of er ook van die alle-perken-te-buiten-gaande inkomens in Groningen worden betaald. Een paar jaar geleden heb ik de inkomens van de directeuren van de woningbouwcorporaties al eens nagetrokken, nu zijn de ambtenaren en interimbestuurders aan de beurt.

Ik diende, aangespoord en geholpen door mijn fractie en een aantal stadspartijleden deze schriftelijke vragen in.

Opvolgen:

Geacht College,

In Limburg heeft een onderzoek naar salarissen aangetoond dat er uit overheidsmiddelen (belastinggeld) salarissen van meer dan 177.000,- euro per jaar, de zogeheten Balkenende – norm, worden betaald (zie de interneteditie van Binnenlands Bestuur van 23 april 2009). In Nijmegen doet zich een vergelijkbaar geval voor met de omstreden directeur van de Keizer Karel Podia (NRC 25 april 2009). Dat brengt mijn fractie op de volgende vraag: Worden er in Groningen uit gemeenschapsgeld inkomens in de ambtelijk organisatie of aanverwant betaald, die boven de Balkenende-norm liggen?

Daarover moet openheid en helderheid bestaan. Het blijkt, dat er in Limburg een ingehuurde kracht is, die meer dan 177.000,- euro op jaarbasis verdient. Daar ging de ophef over de kwartiermaker van een overheids-nv, klavertje 4/Greenport Venlo die 2400,- euro per dag krijgt. Volgens het College van GS in Limburg werkt de kwartiermaker gemiddeld 4 dagen in de week en kost daarmee dus wekelijks bijna 10.000,- euro. De directeur van de Keizer Karel Podia in Nijmegen kreeg voor twee dagen werken in de week 110.000,- euro per jaar uit gemeentelijke middelen.

De Provinciale Staten is in Limburg budgethouder en formeel opdrachtgever. In Nijmegen is dat de gemeenteraad. In Groningen komen volgens de Stadspartij vergelijkbare gevallen voor. De gemeente betaald salarissen voor functies buiten de ambtelijke organisatie. Voorbeelden zijn het Groninger Forum, het OV Bureau, het Trambureau Groningen en de verzelfstandiging van het onderwijs.

Dat brengt mij op de volgende vragen:

1. Is het college op de hoogte van de toestanden, zoals beschreven in Limburg en Nijmegen?

2. Wat is het standpunt van het College van Burgemeester en Wethouders voor wat betreft het betalen van salarissen uit gemeenschapsgeld boven de Balkenende-norm?

3. Betaalt de gemeente consultants meer dan 2000,- euro per dag? Hoeveel van dergelijke contracten er? Wie zijn dit , wilt u bureau’s dan wel aanbieders noemen? Wat voor werk verrichten zij hiervoor en hoe lang doen zij dit of gaan zij dit doen?

4. Betaalt de Gemeente Groningen intern of extern, ambtelijk of niet, salarissen boven de 177.000,- euro per jaar, zowel. En zo ja, aan wie en voor hoeveel dagen werken per week?

Met vriendelijke groet,

Robert Prummel

Stadspartij Groningen

bron: http://robertprummel.nl

2009-apr: Th.M. van Baarle: Ontgraaien!

3 april 2009

Th.M. van Baarle

De overgrote meerderheid van de bevolking is woest op de graaiers. En terecht. Ik ben niet woest op een persoon. DE graaier heeft geen gezicht. Het is een categorie van werknemers die kans hebben gezien om zich disproportioneel te laten betalen. Een deel van de mensen uit die categorie hebben de zaak in de soep laten lopen. Dat zijn voornamelijk bankiers en mensen in de verzekeringsbranche die handelden in spooktransacties. Maar ook de managers die van geen matiging wilden horen. Aan dit proces lag een mentaliteit ten grondslag. Een mentaliteit van ‘binnenhalen’ die premie of bonus en op naar het volgende slachtoffer. Er is een mentaliteit gegroeid van meer, meer, meer. De beloningen van de ‘managers’ staan niet meer in verhouding tot de prestaties.

O.K. Ook kennis, ervaring en verantwoordelijkheden zijn elementen die meespelen in het vaststellen van beloningen maar zelfs dat maakt het niet geloofwaardig dat voor dat ‘leiding geven’ miljoenen per jaar worden opgestreken. Dan worden grenzen van betamelijkheid overschreden! Dat kon allemaal in een vrije, democratische, kapitalistische samenleving. Vrijheid is O.K., democratie moet (!), kapitalistisch is verre te verkiezen boven een socialistische geleide economie maar het ontbrak aan controle, goed toezicht en …. ZELFBEHEERSING!

Vanuit de geest van die tijd waren dit respectabele functionarissen. Ze gingen ’s morgens goedgemutst naar hun werk. Ze maakten grappen onder elkaar bij de koffieautomaat, ze dronken vrijdags een weekendborrel en gingen op zaterdag sporten en op zondag met het gezin toeren en ergens een hapje eten. Doorsnee Nederlanders. Niks mis mee. En toch …. Als we de rekening opmaken dan moet vastgesteld worden dat ze met z’n allen,  dus de hele grote, de grote en de wat kleinere mannen in ‘bonus’ voor de werkende klasse de room van de taart hebben gesnoept. En die massa, inclusief de gepensioneerden, krijgen nu via de belastingen de rekening gepresenteerd. We kunnen als samenleving niet buiten een functionerende geldcirculatie, dus moesten de banken overeind gehouden worden met ONZE belastingcenten!

En toch ….  zijn we collectief woest. De economie ligt op z’n gat. De pensioenfondsen zijn op tilt geslagen. De bouw valt stil. De huizenmarkt beweegt zich op hellend vlak in neerwaartse beweging. Ondernemingen gaan failliet. Personeel wordt ontslagen. Er is grote vraaguitval, de voorraden van fabrikanten stapelen zich op. Er wordt overgeschakeld op deeltijd-WW maar dit helpt allemaal niet. Het vertrouwen is weg, het bankensysteem is ontregeld. Door de enorme afschrijvingen op waardeloze investeringen zijn de reserves verdampt. Er is geen of nauwelijks ruimte voor het verlenen van investeringskredieten, waardoor bij het bedrijfsleven nieuwe ontwikkelingen geen kans krijgen.

Het is NU tijd voor het ontgraaien. De salarissen en toeslagen (bonussen) van die grootverdieners moeten omlaag. Die moeten geleidelijk teruggebracht worden naar normale proporties. Dat moet het bedrijfsleven (en de overheid) zelf willen en als ze het niet willen dan moet de regering en de Tweede Kamer ze er toe dwingen! Straffen met extra hoge belastingen heeft geen zin want dan drukken deze disproportionele beloningen toch op de bedrijfskosten en uiteindelijk op het product en is het rekening consument. Evenals de samenleving zichzelf reguleert door ‘sociaal’ een minimumloon vast te stellen moet die samenleving ook de moed hebben om een maximumloon voor werknemers in dienstbetrekking vast te stellen.

Er is echter meer. De graaiers – en als zodanig merk ik aan iedereen die meer verdient dan 1½ ton – die zouden een steentje bij moeten dragen. Er wordt gesproken over het heroprichten van de INVESTERINGSBANK. Als iedereen op zijn handen blijft zitten zal de fiscus moeten zorgen voor vulling met kapitaal van die bank. Het kan echter ook anders. Iedereen, die zich bewust is dat hij in de afgelopen jaren bovenmatig beloond is voor zijn werk zou 10% van zijn vermogen vrij kunnen maken en voor vijf jaar vastzetten bij die investeringsbank tegen een zeer matige rentevergoeding. Er komt dan kapitaal beschikbaar om bedrijven in staat te stellen om het economische proces weer op gang te helpen. Dan hoeft het niet te komen van het hele leger van belastingbetalers, waaronder de minimumverdieners maar wordt de oplossing aangedragen door degenen die het meest geprofiteerd hebben van de hausse aan overmatige beloningen.

Bij deze roep ik de ontvangers van dit e-mailbericht op om het breed te verspreiden, zodat het ook bij de grootverdieners terecht komt. Bij deze roep ik ook die grootverdieners op om loyaal mee te helpen om dit idee een kans te geven. Neem zelf het initiatief door een aandeel in dit plan aan te bieden. Als voldoende mensen dit doen is die investeringsbank er in de kortste keren en kan er met dat geld gewerkt worden aan herstel van de economie.

Kom op. Wees solidair. Even geen tweede auto, maar, zoals de gepensioneerden voor vijf jaar op de nullijn gezet worden, kunnen jullie toch ook wel vijf jaar afstand doen van een klein beetje weelde?

Th.M. van Baarle

vzppHWN / th.vanbaarle@onsnet.nu

bron: www.hetvrijevolk.com

2009-mrt: Zoek de graaiers!

donderdag, 19 maart 2009

Minister kritisch over kosten woningcorporaties.

De tweede kamer heeft terecht grote zorgen over de sterk gestegen bedrijfskosten van woningcorporaties. Dat heeft minister Eberhard van der Laan voor wonen en wijken dinsdag gezegd.

De bedrijfskosten zijn van 2002 tot en met 2007 met bijna een derde toegenomen tot 1.25 miljard euro. In die periode bedroeg de totale inflatie in Nederland slechts 8 procent. Onder de kosten vallen onder andere de salarissen.

Van der Laan gaat alle corporaties vriendelijk doch dringend vragen waar de gestegen uitgaven voor gebruikt zijn.

Ook de tweede kamer is kritisch. Zo wil kamerlid Staf Depla (PvdA) een onderzoek naar de toegenomen kosten.

Depla heeft er geen problemen mee als corporaties meer kosten maken omdat zij buurtconciërges of huismeesters hebben aangenomen. Hij vreest echter dat een deel van het geld aan “personeelsfeestjes” is opgegaan.

Als voorbeeld geeft hij het voornemen van corporatie Wonen Zuid om het voltallige personeel een reis naar Marokko of Turkije te laten maken. Na kritiek heeft de organisatie het plan ingetrokken.

Tot zover de media.

U ziet, het zoeken naar de graaiers is begonnen!

Maar wat van der Laan en consorten niet zeggen, is dat de woningcorporaties door de overheid verplicht werden om voortaan vennootschapsbelasting te betalen en miljoenen moeten bijdragen aan de zogenaamde prachtwijken van Vogelaar.

Van der Laan gaat vriendelijk doch dringend vragen waar de gestegen uitgaven voor gebruikt zijn. Mag ik van der Laan en consorten dan ook vragen waar de gestegen uitgaven van de overheid over bijvoorbeeld de periode 2004 tot en met 2008 voor gebruikt zijn?

Uitgaven van de overheid over 2004 was 134.4 miljard euro.

Uitgaven van de overheid over 2008 was 168.8 miljard euro.

Derhalve een toename van 33.8 miljard euro of 25.1 procent.

Dit had volgens zijn eigen redenering dus niet meer mogen zijn dan de inflatie.

Wie zijn de graaiers?

In diezelfde periode heeft de overheid diverse taken overgeheveld naar de gemeenten.

Met als gevolg dat (en dan neem ik mijn eigen gemeente als voorbeeld) de gemeentebelastingen in diezelfde periode met 126.8 procent zijn gestegen.

Wie zijn de graaiers?

Als Van de Veer (topman bij Shell) over 2008 aan salaris en bonussen 8.8 miljoen euro ontvangen heeft, dan wordt hij als graaier gekwalificeerd en zelfs in sommige commentaren als uitbuiter van het personeel weergegeven en volgens sommige commentaren is het de reden  dat de benzineprijs zo hoog is in Nederland. (Realiteit is ver te zoeken.)

Vreemd is echter, dat niemand sportmensen die soms twee of drie keer zoveel per jaar “verdienen” dan de topman van Shell, deze sportmensen graaiers noemen.

Ook de filmacteurs en actrices die soms met een film 4 keer het salaris van de topman van Shell verdienen, worden niet als graaiers gekwalificeerd.

Waarom dat verschil in benadering van in principe hetzelfde gegeven?

Geld verdienen via handel, productie en inventiviteit blijkt dus minderwaardig te zijn, dan geld verdienen via sport, media of andere meer cultureel gerichte bezigheden.

Stelt u zich eens een wereld voor zonder sport of film. Zou dan uw welvaart verminderen?

Misschien wel uw welzijn maar niet uw welvaart.

Stelt u zich nu eens een wereld voor zonder bedrijfsleven. Zou dan de welvaart verminderen?

In dat geval is er geen welvaart meer. Het zijn noch de politici, noch de media, noch de vakbonden en andere culturele gerichte bezigheden die welvaart creëren.

Het is het bedrijfsleven dat uw welvaart creëert en niets of iemand anders.

En jammer genoeg blijkt dat deze realiteit uit het oog verloren wordt.

Als u dit voor ogen houdt, dan kunt u zich (nogmaals) afvragen waar de echte graaiers zitten.

Door Louis,

bron: www.vrijspreker.nl

2009-feb: Scheringa, Zalm en De Grave, normen- en waardenloze club van Graaiers

Stomverbaasd.com:

16 februari 2009

Wat hebben deze 3 mannen gemeen?

Dirk Scheringa
Er is veel kritiek op Scheringa. Kredieten voor particulieren uitgegeven door zijn bedrijven die vallen onder de DSB Groep zouden gunstiger voorgesteld worden dan ze in werkelijkheid zijn. Scheringa ontkent dit. Ook de reclame van zijn bedrijven, waaronder Frisia, Postkrediet, Becam, Lenen.nl, vallen niet altijd in de smaak bij het grote publiek. Twee achtereenvolgende jaren, 2003 en 2004, hebben deze bedrijven de Loden Leeuw van TROS Radar ‘gewonnen’ voor de ‘meest irritante TV-commercial’.

Daarnaast heeft Scheringa een vermogen verdiend aan de verkoop van aandelenlease-producten onder de naam Hollands Welvaren Select. Consumenten die eind jaren negentig aan dit product hebben deelgenomen zijn hierdoor zwaar gedupeerd. Scheringa is in november 2005 door het Dutch Securities Institute veroordeeld tot het terugbetalen van een deel van de opgelopen schulden van de getroffen consumenten.

In 2001 is Dirk Scheringa onderwerp geweest van het KRO-programma Reporter. Deze reportage genaamd “Kleine lettertjes – Het ware gezicht van Dirk Scheringa” geeft in een kritische weergave een beeld van Scheringa’s bedrijf en sponsoringsbeleid. Scheringa wordt ook wel de Nederlandse Roman Abramovitsj genoemd.

Gerrit Zalm
In juni 2007 is Zalm gaan werken voor de DSB Bank, het financiële concern van ondernemer Dirk Scheringa. Zalm werkte daar als financieel directeur en maakt deel uit van de Raad van Bestuur. Daarnaast is hij voorzitter van de International Accounting Standards Committee Foundation (IASCF) en adviseur bij het private equity fund Permira. Op 21 november 2008 werd bekend dat Zalm topman wordt van de Fortis Bank Nederland en ABN Amro, welke worden samengevoegd.

Frank de Grave
Is per 15 maart 2009 de financiële topman (CFO) van DSB Bank. Hij volgt hiermee Gerrit Zalm op. Hij was wethouder in de gemeente Amsterdam en minister van Defensie in het Kabinet-Kok II. Ook maakte hij deel uit van het zogeheten Des Indes-beraad (achterkamertjes politiek).

Kortom deze drie mannen zijn betrokken bij een bank met een slechte reputatie, de DSB bank. Deze bank probeert zoveel mogelijk mensen over te halen tot het sluiten van leningen met behulp van dubieuze producten. Verder voert deze Bank op Amerikaanse wijze reclame door concurrenten, zoals de Rabobank, slechter af te schilderen dan deze werkelijk zijn. Verder heeft de VVD, waar Zalm en De Grave toebehoren, zich altijd sterk gemaakt voor verdere deregulering, iets wat de hoofdoorzaak is van de Financiële crisis. Ik reken Scheringa, Zalm en De Grave tot de club van normen- en waardeloze Graaiers. Als we wijs zijn, gaan we (als je er geld hebt staan natuurlijk) met zijn alle ons geld van deze bank halen, geheid dat ie omvalt, en met recht.

Henk van Gruijthuijsen

bron: www.stomverbaasd.com

2003-jul: Prof Dr J.G.A. van Mierlo: Ook bij de overheid heerst een graaicultuur

11 juli 2003

door Hans van Mierlo

Niet alleen in het bedrijfsleven lopen de managersalarissen uit de hand. Ook in de publieke sector en in de non-profit sector komt steeds meer kritiek op schaamteloze zelfverrijking. De directeur van het eerste het beste perifere streekziekenhuis verdient meer dan onze premier.

Dat is de omgekeerde wereld. Wat er aan te doen? Om te beginnen volstrekte openbaarheid van topinkomens, zegt econoom Van Mierlo. Hij begint als eerste met zijn eigen inkomen, want daar is niets geheims aan.
De exorbitante salarissen van topbestuurders van grote bedrijven staan steeds meer ter discussie sinds Wim Kok dat een paar jaar geleden diskwalificeerde als ‘exhibionistische zelfverrijking’. In deze tijden van economische neergang zwelt de kritiek verder aan, nu dat ook nog eens gepaard blijkt te gaan met riante gouden handdrukken bij gedwongen vertrek die vaak al bij aantreden zijn afgesproken.

Zo vullen de managers twee keer hun zakken. Doen zij het goed, dan verdienen zij door de bonusregeling een riant inkomen. Doen zij het slecht, dan verdienen zij door de vertrekregeling nog een keer extra premie.

Feitelijk betekent dat een beloning op slecht functioneren, want er is geen malusregeling.
De commissie-Tabaksblatt komt terecht met voorstellen om daar wat aan te doen. Aan ‘goed ondernemingsbestuur’ wordt dus gewerkt, maar het kan nog gekker: vooral in de non-profit sector blijken de topsalarissen eveneens compleet uit de hand te lopen.

Bij ziekenhuizen, onderwijsinstellingen, woningcorporaties en verzelfstandigde bedrijven wordt goed verdiend. Enkele voorbeelden uit een recent onderzoek van het blad Intermediair. Nummer één is de baas van Schiphol, Gerlach Cerfontaine, met 663.000 euro per jaar. John Neervens van het ABP met 531.000 euro en Peter van Besouw van de Bank Nederlandse Gemeenten met 491.000 euro zijn andere grootverdieners. Ook hier lopen de vrouwen achter: best verdienende vrouw is met 200.000 euro Louise Gunning, voorzitter van de raad van bestuur van het Amsterdamse AMC. Dat staat in schril contrast met het inkomen van de premier: 120.000 euro per jaar. Ziekenhuisdirecties worden ook in het onderzoek genoemd. De twee bestuursleden van het Tilburgse Elisabethziekenhuis staan op de rol voor 187.000 euro. De leiding van het kleinere
Maaslandziekenhuis in Sittard verdient liefst 250.000 euro. Andere jaarsalarissen volgens
Intermediair: Aad Veenman, NS, 458.000 euro; Nout Wellink, Nederlandsche Bank, 391.000 euro;
Guido van Woerkom, ANWB, en Jan Dekker, TNO, 350.000 euro.

Bij de ‘echte overheid’ gaat het er heel wat bescheidener aan toe. De burgemeesters van steden als Tilburg en Maastricht verdienen tussen de 88.000 en 103.000 euro. Het jaarsalaris van de dijkgraaf van een waterschap is ongeveer 94.000 euro en dat van een korpschef van politie varieert tussen de 60.000 en 85.000 euro, afhankelijk van de omvang van het korps. De topbestuurders van universiteiten zitten qua inkomen ook ruim boven onze minister-president. De TU Eindhoven en de Universiteit Utrecht betalen 180.000 euro. Yvonne van Rooy, voorzitter van het college van bestuur van de Universiteit Tilburg, heeft een inkomen van 132.000 euro. En ons college van

bestuur van de Universiteit Maastricht? Voorzitter Jo Ritzen verdient het maximum-salaris van een hoogleraar in schaal 18: ruim een ton, maar krijgt daarbovenop een toelage van ruim 65.000 euro. Daarmee verdient hij veel meer dan toen hij minister was. Rector Nieuwenhuizen Kruseman krijgt bovenop die ton een toelage van ruim 30.000 euro en collegelid Flierman 25.000 euro.

Dit zijn belachelijke bedragen. Zij worden namelijk niet in de markt verdiend, zelfs niet in een
quasi-markt. Er is geen sprake van marktconformiteit. In het bedrijfsleven moet het geld eerst
worden verdiend voor het kan worden uitgegeven. Maar daar wordt tenminste het éigen geld
uitgegeven. De aandeelhouders beslissen uiteindelijk op de aandeelhoudersvergadering of op de
beurs over de salarissen van de topbestuurders van hun bedrijf. In de publieke en non-profit sector
wordt het geld niet eerst op de markt en in concurrentie verdiend voor het wordt uitgegeven, maar
wordt andermans geld uitgegeven, dat van u en mij, de belastingbetaler. Uit onze zakken wordt het
geld door de overheid onvrijwillig afgepakt. ‘It’s taxpayers money you know’, leer ik mijn studenten, en daarmee moet twee keer zo zuinig en zo integer worden omgegaan. Daar komt nog bij dat van zulke torenhoge salarissen het verkeerde signaal uitgaat naar de lagere regionen. Het leidt uiteindelijk tot moreel bederf in de hele organisatie, omdat dan heel snel wordt geredeneerd:
‘als die zakkenvullers daarboven zo goed voor zichzelf zorgen, waarom zou ik dan een dief van mijn eigen portemonnee zijn als ik de kans krijg…’

Allereerst is openbaarheid van inkomens in de publieke en de non-profit sector nodig. Laat maar
zien wat iedereen verdient.

Laat ik daarom met mijn eigen inkomen beginnen, want ik heb niets te
verbergen. Ik verdien het maximumsalaris van een universitair hoofddocent in schaal 14: ongeveer
65.000 euro per jaar. Daarbovenop komt mijn hoogleraartoelage van ruim 5000 euro, dus in totaal
ongeveer 70.000 euro. Voor maar 5000 euro meer heeft de Universiteit Maastricht er dus een
hoogleraar bij en dat is een koopje.

Zo, dat is nu geen geheim meer, wie volgt?

Prof Dr J.G.A. van Mierlo is hoogleraar Openbare Financiën aan de Faculteit der Economische Wetenschappen en Bedrijfskunde van de Universiteit Maastricht. Email: h.vanmierlo@algec.unimaas.nl

bron: (Pdf document)
http://www.personeel.unimaas.nl/h.vanmierlo/DDL.11-07-03.PDF