2009-jun: Gesubsidieerde instellingen betalen ver boven ‘Balkenende-norm’

Gepubliceerd door:

op 23-06-09

DEN HAAG – Zeventien instellingen die subsidie krijgen van de gemeente Den Haag betalen salarissen boven de Balkenendenorm van 170.000 euro. Soms zelfs wel twee keer zo veel.

Vestia
De topman van woningcorporatie Vestia staat bovenaan de lijst met een jaarsalaris van ruim 460.000 euro. Daar bovenop ontvangt hij bijna een ton aan pensioenpremie.

Dit blijkt uit een inventarisatie die wethouder Bolle naar de gemeenteraad heeft gestuurd. Het gaat om onderwijsinstellingen, welzijn- en zorgorganisaties en woningcorporaties.

Bronovo

Het hoofd medische dienst van zorginstelling Bronovo krijgt 300.000 euro per jaar inclusief pensioen, net als de bestuursvoorzitter van zorginstelling Parnassia.

Wethouder Bolle gaat onderzoeken hoe de gemeente meer controle kan krijgen op het uitbetalen van topinkomens bij gesubsidieerde instellingen.

Kijk hier voor een overzicht van alle salarissen.

bron: leiden.westonline.nl

Advertentie

2009-jun: Salaris topman Carint ‘wanstaltig’

donderdag, 18 jun 2009 | Door: de Twentsche Courant Tubantia

HENGELO – De Socialistische Partij noemt het inkomen van Carint-topman Hans Hofhuizen ‘wanstaltig’ hoog. De Hengelose fractie vindt dat een salaris van die omvang op geen enkele wijze past bij een gemeente die het maatschappelijk verantwoord ondernemen promoot.
SP-fractievoorzitter Mariska ten Heuw vindt dat bij gemeentelijke aanbestedingsprocedures, bijvoorbeeld voor de huishoudelijke hulp, een Balkenende-norm zou moeten worden opgenomen.

Uit een overzicht dat de Twentsche Courant Tubantia zaterdag publiceerde, bleek dat Hofhuizen vorig jaar 411.000 euro verdiende. Als interim kreeg hij 343.00 euro over acht maanden, plus 68.000 waarvan 60.000 salaris als voorzitter Raad van Bestuur over vier maanden. Hofhuizen stond daarmee op de tweede plaats van de best verdienende directeuren in de zorg.

Ten Heuw, die deze week in de raadscommissie aandacht vroeg voor de salariskwestie, vindt dat zorgbedrijven alleen mee mogen doen met de aanbesteding als ze zich houden aan die Balkenende-norm. Twee jaar geleden, toen de huishoudelijke hulp in Twents verband werd aanbesteed, was die norm ook opgenomen in het bestek. Volgens wethouder Bert Otten is die regel weggehaald, omdat die niet juridisch afdwingbaar is. De gemeente zou rechtszaken verliezen, als zorginstellingen de salariseis zouden aanvechten.

Als enige Twentse gemeente heeft Hengelo nu wel de regel opgenomen dat zorginstellingen zich dienen te houden aan een code; er moet sprake zijn van ‘een maatschappelijk verantwoord salaris’. Ten Heuw vindt het betreurenswaardig dat de hoogte van een salaris niet valt af te dwingen. “Of moreel afdwingen?”

Volgens wethouder Otten is er sprake van ‘een algemene verontwaardiging’ over grootverdieners in de zorg. “Die heb ik ook.” Over het salaris van Hofhuizen zegt Otten: “Dat vind ik stevig. Ik vraag me af of dit wel past in het Pact MVO.” In dat Pact zitten werkgevers, die actief bijdragen aan het verbeteren van de kwaliteit van de samenleving en maatschappelijk ondernemen in de eigen organisatie zullen bevorderen. Carint is, merkt de SP op, notabene lid van dat Pact. Ten Heuw: “Dat matcht niet met elkaar. Dat stuit me tegen de borst.”

bron: www.deondernemer.nl

2009-jun: Topman Schiphol ziet niks in Balkenende-norm

17 juni 2009

SCHIPHOL – President-directeur Jos Nijhuis van Schiphol is niet van plan een nog lager salaris te accepteren nu het slecht gaat met de luchtvaart.

Dat meldt het NRC Handelsblad. Nijhuis vindt dat hij zichzelf al genoeg heeft weggecijferd doordat hij geaccepteerd heeft de helft minder salaris te ontvangen dan hij in zijn vorige functie ontving. Nijhuis begon 1 oktober en het salaris voor de eerste drie maanden bedroeg 93.865 euro. Zijn voorganger kreeg 700.000 euro. 375.459 euro salaris en de rest bonussen.

bron: www.webregio.nl

2009-mrt: Bussemaker ergert zich aan de graaicultuur in zorginstellingen

Weblog: Jet Bussemaker – Topinkomens

23 maart 2009

Helaas is de graaicultuur niet beperkt tot de banken. Een van mijn grootste ergernissen is dat diezelfde cultuur bij sommige mensen in de top van zorginstellingen bestaat.

Eind vorig jaar heb ik de voorzitters bij mij uitgenodigd van de Raden van Toezicht van de 10 zorginstellingen die de eigen salarisnorm van de sector het meeste overschreden. Als reden voor het overschrijden van hun eigen norm werd aan de ene kant opgegeven dat het zo slecht ging met de organisatie en dat ze dus iemand nodig hadden die de boel op orde moest brengen. Of het ging juist zo goed dus wilden ze iemand hebben die dat voort kon zetten. Voor zulke goede mensen moet je goed betalen was de redenering.

Schiet niet op

Zo schiet het dus niet op. Dan is er altijd een reden om te veel te betalen. Ook toenemende marktwerking was volgens veel gesprekspartners een reden om het salaris van hun bestuurder op te krikken. Maar op de vraag wat die marktwerking precies inhoudt en wat de complicerende factor van die ‘marktwerking’ is, kwam nooit een eenduidig antwoord.

Goede voorbeelden

Gelukkig zijn er ook goede voorbeelden. Zo sprak ik onlangs Saskia Noorman-den Uyl, die voorzitter is van de Raad van Toezicht van de VSdB-groep. Deze organisatie is ontstaan uit een fusie van de Kon, Visio, Sensis en De Brink. De raad heeft de fusie niet aangegrepen om de salarissen van de Raad van Bestuur te verhogen, zoals zoveel gebeurt, maar heeft juist besloten om zich strikt aan de salarisnorm van de sector te houden. Het salaris van de voorzitter van de Raad van Bestuur wordt bevroren totdat ze in 2 jaar op die norm zitten. Afvloeiingsregelingen van meer dan 1 jaarsalaris zijn afgeschaft.

Bonussen afgeschaft

Daarnaast heeft de Raad van Toezicht de jaarlijkse bonussen afgeschaft. Want, zo stelde Saskia Noorman-den Uyl, de zorgsector met die maatschappelijke doelstelling in de publieke sfeer leent zich niet voor bonussen. Waarop zou je prestaties moeten baseren? Je kunt geen bonus uitkeren als er meer winst gemaakt is, zoals je zou doen in een marktsector.
Wettelijk vastleggen

Het was een goed overleg, het ging niet vanzelf maar de bestuurders zijn er nu trots op, en terecht.

Samen met mijn collega Ab Klink wil ik dat de nieuwe salarisnorm die het veld ontwikkelt, wettelijk wordt vastgelegd. Zodat deze dus niet meer overschreden mag worden. Voor de VSdB-groep is dat gelukkig niet meer nodig.

Bron: www.minvws.nl

2003-jul: Prof Dr J.G.A. van Mierlo: Ook bij de overheid heerst een graaicultuur

11 juli 2003

door Hans van Mierlo

Niet alleen in het bedrijfsleven lopen de managersalarissen uit de hand. Ook in de publieke sector en in de non-profit sector komt steeds meer kritiek op schaamteloze zelfverrijking. De directeur van het eerste het beste perifere streekziekenhuis verdient meer dan onze premier.

Dat is de omgekeerde wereld. Wat er aan te doen? Om te beginnen volstrekte openbaarheid van topinkomens, zegt econoom Van Mierlo. Hij begint als eerste met zijn eigen inkomen, want daar is niets geheims aan.
De exorbitante salarissen van topbestuurders van grote bedrijven staan steeds meer ter discussie sinds Wim Kok dat een paar jaar geleden diskwalificeerde als ‘exhibionistische zelfverrijking’. In deze tijden van economische neergang zwelt de kritiek verder aan, nu dat ook nog eens gepaard blijkt te gaan met riante gouden handdrukken bij gedwongen vertrek die vaak al bij aantreden zijn afgesproken.

Zo vullen de managers twee keer hun zakken. Doen zij het goed, dan verdienen zij door de bonusregeling een riant inkomen. Doen zij het slecht, dan verdienen zij door de vertrekregeling nog een keer extra premie.

Feitelijk betekent dat een beloning op slecht functioneren, want er is geen malusregeling.
De commissie-Tabaksblatt komt terecht met voorstellen om daar wat aan te doen. Aan ‘goed ondernemingsbestuur’ wordt dus gewerkt, maar het kan nog gekker: vooral in de non-profit sector blijken de topsalarissen eveneens compleet uit de hand te lopen.

Bij ziekenhuizen, onderwijsinstellingen, woningcorporaties en verzelfstandigde bedrijven wordt goed verdiend. Enkele voorbeelden uit een recent onderzoek van het blad Intermediair. Nummer één is de baas van Schiphol, Gerlach Cerfontaine, met 663.000 euro per jaar. John Neervens van het ABP met 531.000 euro en Peter van Besouw van de Bank Nederlandse Gemeenten met 491.000 euro zijn andere grootverdieners. Ook hier lopen de vrouwen achter: best verdienende vrouw is met 200.000 euro Louise Gunning, voorzitter van de raad van bestuur van het Amsterdamse AMC. Dat staat in schril contrast met het inkomen van de premier: 120.000 euro per jaar. Ziekenhuisdirecties worden ook in het onderzoek genoemd. De twee bestuursleden van het Tilburgse Elisabethziekenhuis staan op de rol voor 187.000 euro. De leiding van het kleinere
Maaslandziekenhuis in Sittard verdient liefst 250.000 euro. Andere jaarsalarissen volgens
Intermediair: Aad Veenman, NS, 458.000 euro; Nout Wellink, Nederlandsche Bank, 391.000 euro;
Guido van Woerkom, ANWB, en Jan Dekker, TNO, 350.000 euro.

Bij de ‘echte overheid’ gaat het er heel wat bescheidener aan toe. De burgemeesters van steden als Tilburg en Maastricht verdienen tussen de 88.000 en 103.000 euro. Het jaarsalaris van de dijkgraaf van een waterschap is ongeveer 94.000 euro en dat van een korpschef van politie varieert tussen de 60.000 en 85.000 euro, afhankelijk van de omvang van het korps. De topbestuurders van universiteiten zitten qua inkomen ook ruim boven onze minister-president. De TU Eindhoven en de Universiteit Utrecht betalen 180.000 euro. Yvonne van Rooy, voorzitter van het college van bestuur van de Universiteit Tilburg, heeft een inkomen van 132.000 euro. En ons college van

bestuur van de Universiteit Maastricht? Voorzitter Jo Ritzen verdient het maximum-salaris van een hoogleraar in schaal 18: ruim een ton, maar krijgt daarbovenop een toelage van ruim 65.000 euro. Daarmee verdient hij veel meer dan toen hij minister was. Rector Nieuwenhuizen Kruseman krijgt bovenop die ton een toelage van ruim 30.000 euro en collegelid Flierman 25.000 euro.

Dit zijn belachelijke bedragen. Zij worden namelijk niet in de markt verdiend, zelfs niet in een
quasi-markt. Er is geen sprake van marktconformiteit. In het bedrijfsleven moet het geld eerst
worden verdiend voor het kan worden uitgegeven. Maar daar wordt tenminste het éigen geld
uitgegeven. De aandeelhouders beslissen uiteindelijk op de aandeelhoudersvergadering of op de
beurs over de salarissen van de topbestuurders van hun bedrijf. In de publieke en non-profit sector
wordt het geld niet eerst op de markt en in concurrentie verdiend voor het wordt uitgegeven, maar
wordt andermans geld uitgegeven, dat van u en mij, de belastingbetaler. Uit onze zakken wordt het
geld door de overheid onvrijwillig afgepakt. ‘It’s taxpayers money you know’, leer ik mijn studenten, en daarmee moet twee keer zo zuinig en zo integer worden omgegaan. Daar komt nog bij dat van zulke torenhoge salarissen het verkeerde signaal uitgaat naar de lagere regionen. Het leidt uiteindelijk tot moreel bederf in de hele organisatie, omdat dan heel snel wordt geredeneerd:
‘als die zakkenvullers daarboven zo goed voor zichzelf zorgen, waarom zou ik dan een dief van mijn eigen portemonnee zijn als ik de kans krijg…’

Allereerst is openbaarheid van inkomens in de publieke en de non-profit sector nodig. Laat maar
zien wat iedereen verdient.

Laat ik daarom met mijn eigen inkomen beginnen, want ik heb niets te
verbergen. Ik verdien het maximumsalaris van een universitair hoofddocent in schaal 14: ongeveer
65.000 euro per jaar. Daarbovenop komt mijn hoogleraartoelage van ruim 5000 euro, dus in totaal
ongeveer 70.000 euro. Voor maar 5000 euro meer heeft de Universiteit Maastricht er dus een
hoogleraar bij en dat is een koopje.

Zo, dat is nu geen geheim meer, wie volgt?

Prof Dr J.G.A. van Mierlo is hoogleraar Openbare Financiën aan de Faculteit der Economische Wetenschappen en Bedrijfskunde van de Universiteit Maastricht. Email: h.vanmierlo@algec.unimaas.nl

bron: (Pdf document)
http://www.personeel.unimaas.nl/h.vanmierlo/DDL.11-07-03.PDF