Posts Tagged ‘ING’

2009-jun: Geen bonus? Dan maar salarisverhoging

24/06/2009

24 juni 2009

Illustratie Bas van der Schot

Illustratie Bas van der Schot

De bonus, Latijn voor ‘goed’, staat sinds het begin van de financiële crisis symbool voor alle kwaad. Grootste kritiekpunt is dat de bonus als recht wordt beschouwd.

_Jan Hommen – ING

Dat recht kwam pijnlijk aan de orde toen ING miljoenen uitdeelde aan 1.200 topmanagers, terwijl de bank net met staatssteun gered was. Wat hebben de managers dan voor ‘goeds’ gedaan om hun bonus te rechtvaardigen? Niet veel, gaf bestuursvoorzitter Jan Hommen toe. Hij stelde in een interview met de Volkskrant voor om voortaan alleen te belonen als het resultaat van de ING Groep in totaal positief is. Ook deed hij een “moreel appel” op zijn personeel om de bonus terug te storten.

Risico van het eigen belang

In het rapport Principes voor beheerst beloningsbeleid pleiten De Nederlandsche Bank en de Autoriteit Financiële Markten voor een bonusregeling die “de integriteit en soliditeit van de financiële onderneming met een focus op de lange termijn belangen van de onderneming bevorderen”. Wat AFM en DNB bedoelen is dit: het najagen van het eigen belang, in de vorm van een bonus, daagt werknemers uit risico’s te nemen die niet in de eerste plaats het belang van de onderneming dienen. De ironie wil dat twee DNB-directeuren er middenin de crisis zelf vandoor gingen met vertrekbonussen van zes en zeven ton…

Lees het volledige artikel op: www.nrcnext.nl

home

Advertentie

2009-jun: Oud-directieleden DNB houden hun bonus

21/06/2009

di 02 juni 2009,

Bekijk de afbeelding op ware grootte

DEN HAAG (AFN) –  De twee voormalige directieleden van De Nederlandsche Bank (DNB) weigeren af te zien van hun vertrekbonussen, ondanks een oproep daartoe van hun baas, DNB-president Nout Wellink.

Minister Wouter Bos (Financiën) heeft dat dinsdag aan de Tweede Kamer gemeld. Een directielid ging met vervroegd pensioen en kreeg bijna zes ton mee, een ander vertrok bij DNB en kreeg ruim zeven ton. Bos uitte eerder al zijn ontevredenheid over de bonussen maar benadrukte meteen dat hij geen juridische mogelijkheden heeft er iets aan te doen.

Op verzoek van de Kamer vroeg Bos toch aan Wellink nog eens met de voormalige directieleden te praten om de bonussen terug te geven. Volgens de minister zien zij echter “geen redenen om van hun rechten af te zien”.

Effect

Bos stelt dat de oproep van ING-bestuursvoorzitter Jan Hommen aan managers bij het bedrijf om af te zien van de variabele beloning over 2008 effect heeft gehad. Hoewel de bankverzekeraar niet vastlegt wie op het verzoek ingaat, valt volgens ING uit het aantal openlijk gegeven reacties op te maken dat “een substantieel aantal betrokkenen” op een of andere manier gereageerd heeft. ING had eerder de bonussen over 2008 gehalveerd in vergelijking met het jaar ervoor.

Bij ABN Amro hebben zes medewerkers afgezien van hun zogenoemde retentiebonus na een gesprek met de nieuwe topman Gerrit Zalm. De extra vergoeding was afgesproken om de medewerkers te behouden toen ABN Amro overgenomen werd door het consortium van Fortis, Santander en Royal Bank of Scotland.

bron: www.telegraaf.nl

2009-mrt: Crisis of geen crisis, de beloningen blijven stijgen

21/06/2009

20 maart 2009

NRC:

Bonus en bank horen niet thuis in één zin, zei minister Bos van Financiën.
Buiten de geldwereld is limitering van bonussen niet in zicht. Wie presteert het best?

Door onze redacteur Menno Tamminga

Amsterdam, 20 maart. De minister voelt zich machteloos. Kamerleden zijn kwaad. De bonussen in de financiële wereld zijn schietschijf. In Nederland (ING) en in de Verenigde Staten (verzekeraar AIG). Maar hoe zit het met de bonussen voor het topkader in het ‘gewone’ bedrijfsleven?

Paul Polman, de nieuwe topman van voedings- en wasmiddelenconcern Unilever, kreeg vorig jaar na zijn eerste drie maanden een bonus van 438.000 euro. Bonussen zijn bij Unilever gekoppeld aan prestaties. Maar deze niet. Deze bonus hadden Unilever en Polman al afgesproken in hun arbeidsovereenkomst van 29 augustus 2008. „Over 2008 zal een pro rata bonus over de gewerkte maanden worden toegekend”, zegt het contract, dat is gedeponeerd bij de Amerikaanse beurscommissie.

Polman kreeg ook 970.000 euro tekengeld plus een aandelenpakket met een huidige waarde van 1,8 miljoen. Dat is ruim vier maal de waarde van het pakket voor de nieuwe financiële man in het ING-bestuur, Patrick Flynn.

De top van banken en verzekeraars heeft als voorwaarde voor staatsteun zijn bonussen over 2008 geschrapt. Ook bonussen voor mindere goden die aan prestaties of resultaten zijn gekoppeld, gelden nu als bedenkelijk. „Bonus en bank in één zin, dat bekt niet echt lekker”, zei minister van Financiën Wouter Bos twee weken geleden toen ING 300 miljoen euro aan zijn personeel bleek te hebben betaald.

Staatssteun? Verzekeraar Delta Lloyd kreeg het niet. Topman Niek Hoek kreeg wel opties uitgekeerd à 917.800 euro.

Buiten de financiële wereld is na de kredietcrisis nog weinig veranderd. Uitzondering is postbedrijf TNT, dat de bonus voor topman Peter Bakker heeft gelimiteerd op 460.000 euro, 21 procent minder dan hij over 2008 kreeg.

Elders kunnen de behaalde en behaalbare bonussen verder stijgen. Dat gebeurt onder invloed van twee trends. De eerste is de stijging van de vaste salarissen. De contante bonussen zijn een percentage van het vaste salaris: hogere salarissen geven bij gelijkblijvende prestaties hogere bonussen.

Het vaste salaris van topman Feike Sijbesma van chemieconcern DSM steeg vorig jaar met 13 procent tot 766.000 euro. Directievoorzitter René van der Bruggen (594.000 euro) van technisch dienstverlener Imtech kreeg er 10 procent bij, zijn financiële collega 7 procent. Bestuurders van Philips kregen er bijna 8 procent bij, behalve bestuursvoorzitter Gerard Kleisterlee (1.100.000 euro) die 0,1 procent extra kreeg. Shell-topman Jeroen van der Veer (2.000.000 euro) kreeg 8 procent erbij, het hoogste percentage in de Shell-top. Topman Hans Wijers (760.000 euro) van verf- en chemiebedrijf Akzo Nobel kreeg 7,7 procent extra, zijn collega’s 13 procent. De top van uitzendbureau Randstad kreeg 5 procent erbij.

Voor 2009 hebben de meeste bedrijven de vaste salarissen bevroren. Loonmatiging móet dit jaar, maar geldt meestal niet voor contante bonussen en bonussen die in aandelen worden uitbetaald. En juist die zijn het meest lucratief.

Beleggers beginnen zich te roeren. Tot nu toe achter de schermen. Maar volgende week zijn de aandeelhoudersvergaderingen van grote ondernemingen als Philips, chipmachinefabrikant ASML en DSM. De afgelopen weken hebben Randstad en DSM hun voorgestelde bonusverhogingen van de agenda van de aandeelhoudersvergadering gehaald.

De tweede trend die de betalingen opdrijft is de verhoging van het percentage van het (verhoogde) salaris dat als bonus kan worden uitgekeerd.

De contante bonus is meestal gekoppeld aan de winst en de persoonlijke prestaties. De bonussen in aandelen zijn gekoppeld aan de prestaties tegenover een groepje concurrenten, meestal over een periode van drie of vijf jaar.

ASML heeft de percentages voor de contante bonus vorig jaar verhoogd. Wolters Kluwer het jaar daarvoor. Philips verhoogt dit jaar het maximale percentage voor aandelenbeloningen van 160 procent naar 200 procent van het salaris en schrapt bonussen voor minimale prestaties.

KPN komt met een speciale verhoging voor de aandelenbeloningen. Dat moet de bestuurders een impuls geven om de „verstrekkende ambities” voor de komende jaren toch te halen.

Shell heeft de percentages voor de aandelenbeloningen vorig jaar verhoogd naar maximaal vier maal het vaste salaris. Afgelopen jaar kregen drie topmanagers die in de race waren voor de opvolging van Van der Veer speciale aandelenpakketten ter waarde van een jaarsalaris (rond de 1 miljoen euro), om niet weg te gaan.

De commissarissen, onder wie Wim Kok, blijken soepel om te gaan met hun eigen normen. In 2007 en 2008 dreigden de topmanagers van Shell een aandelenbeloning te missen omdat de prestaties net niet voldoende waren. Twee keer beslisten de commissarissen anders. Dat levert bijvoorbeeld Van der Veer aandelen op die bijna 3 miljoen euro waard zijn.

Het lijkt opeens een kleine trend. Meer verdienen dan je baas. Wie wil dat niet? Neem Steve Rusckowski, bij Philips verantwoordelijk voor de medische divisie. Hij kreeg over 2008 221.174 euro bonus, meer dan president Gerard Kleisterlee (220.000 euro).

Bij KPN ontving Stan Miller een extra beloning van ruim 3,1 miljoen euro. Hij leidt de internationale mobiele activiteiten van KPN. Zijn speciale beloning is hoger dan de bonus à 2,5 miljoen euro in 2007 voor bestuursvoorzitter Ad Scheepbouwer bij zijn contractverlenging.

Nummer drie is Erik Engstrom, de Zweedse chef van uitgever Elsevier. Zijn bonuspercentage (105,1) overtreft dat van zijn baas Crispin Davis (91).

Nummer vier wordt de nieuwe financiële directeur van Unilever, Jim Lawrence. Unilever kreeg vorig jaar toestemming van zijn aandeelhouders om diens prestatiebeloning in aandelen op te schroeven tot het dubbele (340 procent van het salaris) van wat de nieuwe topman Paul Polman kan krijgen. Vanwaar het verschil? Polman is afkomstig van het Europese Nestlé, Lawrence van het Amerikaanse General Mills. En Amerikanen betalen beter.

bron: www.nrc.nl

2007-sep: Buitenhof – Graaicultuur

21/06/2009

Graaicultuur

Buitenhof: 23 september 2007

Column Jos de Beus

De Algemene Beschouwingen gingen over de graaicultuur. Maar het feit dat de marktsector niet wordt aangepakt, duidt op verlegenheid in een grotere kwestie.
Wie is de baas over onze open economie?
Wie voorkomt dat grote bedrijven buitenlandse kolonies worden, wat we in grote steden juist proberen te bestrijden?
Wie stopt ook de brievenbusvennootschappen enkel opgericht om de belasting te ontwijken?

De strijd om het voortbestaan van ABNAMRO heeft een radeloosheid in de politiek aan het licht gebracht.
We zagen een bedrijfsleiding die ondermaats presteerde, de bank tot prooi maakte van concurrenten, haar eigenbelang veilig stelde, en de toekomst van het bedrijf in handen legde van aandeelhouders en beleggingsfondsen.
Speculanten beslissen straks over de riskante biedingen van Barclays en Fortis.

Het algemene belang lag bij groei op eigen kracht of een fusie met ING.
Maar alle woordvoerders van dit belang zijn impotent.

Als kapitaal zich onmaatschappelijk gedraagt, is er geen tegenmacht meer. Kamerleden, hoge ambtenaren, vakbonden, ondernemingsraden, old boys, consumenten, vakjournalisten: allemaal zijn ze bezorgde toeschouwers geworden, net als u en ik.

De toezichthouders kunnen de markt voor overnames bijstellen. Maar ook zij hebben geen greep op de ruige verplaatsing van economische macht die gaande is.

Het kabinet vraagt om informatie en wacht. Minister Bos zegt dat we ons niet ongerust hoeven te maken. Aandelen, commissariaten, omzetten, vestigingen, octrooien: alles denationaliseert en verspreidt over continenten.
Wij in de polder worden allemaal produktiever en welvarender van de avonturen van allerlei exportbedrijven.

Maar minister Van der Hoeven en staatssecretaris Heemskerk voelen de onzekerheid van de elite en het onbehagen van de massa. Ze hebben de Sociaal Economische Raad gevraagd te adviseren over nieuwe instrumenten voor beleid – naast bevordering van het vestigingsklimaat en sleutelsectoren.

Kennelijk is afscherming van strategische sectoren met gouden aandelen of schepping van nationale kampioenen iets voor grote landen maar niks voor Nederland.

Wat dan wel?

Het kabinet spreekt iedereen, bewondert iedereen en steunt iedereen die zorgt voor grensoverschrijdende handel: leve de spaarlampen van Philips uit China! Maar dat oogt inefficiënt en bangelijk.

Ik bepleit een sociaal-kapitaaltoets.

Als een bedrijf, zoals ABNAMRO onder Groenink, zich afkeert van het land, onze arbeidskrachten vervangt en uit de traditie van samenwerking stapt, dan moet het daarvoor de sociale kostprijs betalen. Het wordt doorverwezen naar het toezicht van Europese en wereldwijde instellingen.

De Haagse overheid staakt haar bijzondere bijstand.

De politiek zou zich in haar economisch beleid moeten richten op bedrijven met een stevige grondslag en gunstige uitstraling in onze economie en samenleving. Dat is geen “misplaatst Oranjegevoel”, maar volgt uit de regeringsverklaring over saamhorigheid en de bestaansreden van het Ministerie van Economische Zaken.

bron: www.vpro.nl